رمز پیروزی در وحدت کلمه است.این جمله را که فرموده حضرت امام (ره) بوده بارها و بارها شنیده و یا در برخی اماکن که بصورت نوشتاری جلوه گر است دیده ایم.همچنین در طول سالیان اخیر بارها و بارها مقام معظم رهبری در سخنان خویش مسئولین را به حفظ وحدت توجه خاص داده که نگاهی به خطبه پر محتوای روز گذشته نماز جمعه تهران و تذکر مجدد ایشان به این مساله از اهمیت اتحاد در بین آحاد جامعه بویژه مسئولین دارد.
همانگونه که مقام عظمای ولایت در سخنان خویش فرمودند وجود اختلاف سلیقه امری بدیهی بوده اما اینکه ببینیم و یا بشنویم اختلافات بین مسئولین آن هم در بعضی مواقع برای مسائلی به مراتب کم اهمیت تر از آنچه که دغدغه مردم است علنی شده و دیگر به اختلاف سئوال برانگیز تبدیل شده به نظر امری ناپسند جلوه می نماید.
با این مقدمه کوتاه باید اعتراف نمایم متاسفانه این روزها در استان و شاید هم در ادوار گذشته وجود برخی از مسائل از حد اختلاف سلیقه گذشته و به نوعی با تصمیم گیری ها و یا اعلام موضع هایی نه چندان مناسب تبدیل به یک نوع اختلاف ریشه دار شده است.حال بدون هرگونه فوت وقتی علت نوشتن این یادداشت را بازگو می نمایم.
این روزها در فضای رسانه ای استان اعم از مجازی و مکتوب شاهد نشر اظهار نظرهایی اعم از کارشناسی،غیرکارشناسی و حتی احساسی با چاشنی تند در مورد فضای نمایشگاهی استان بوده ایم که بنده به هیچ عنوان در اینخصوص اظهار نظری نکرده و آنرا موکول به نظر کارشناسان می نمایم.اما آنچه سبب تاسف اینجانب را فراهم می آورد انرژی و توانی بوده که برای این امر از سوی برخی افراد صرف شده تا آنجا که به نظر می رساند تنها مشکل استان در حال حاضر مکان یابی نمایشگاه بین المللی بوده و عملا" استان دارای هیچ مشکل دیگری نیست.
این مشکل و مشکلات مشابه که ریشه در جزیی نگری،خودنگری،عدم آینده نگری،بخشی نگری،بسنده به حداقل ها،تبلیغات برای خود و بسیاری از دیگر موضوعات دارد همه و همه سبب شده که امروزه مازندران به جایگاه واقعی خود از لحاظ پیشرفت با توجه به امکانات خدادادی موجود در آن نرسد.
در حالیکه این روزها مازندران دوران طلایی خویش را به لحاظ حضور فرزندان شایسته خود در ارکان مدیریتی ارشد نظام و در قوای سه گانه کشور می گذراند بسیار تلخ و نگران کننده است همچنان شاهد محرومیت استان در زیر چتر سبز آن باشیم.براستی اگر مازندران به لحاظ این توان در این مدت نتواند به پیشرفتی با جهش مناسب دست یابد آیا می توان امید را به آینده موکول نمود؟
آیا اگر این توان و قدرت چانه زنی رامسئولین استان وحدت وار در اموری از قبیل رفع بیکاری جوانان تحصیلکرده،پیشرفت صنایع،گسترش توریسم،جذب سرمایه گذار،حل مشکلات کشاورزان و...بگذارند آیا آنوقت شاهد استانی به مراتب آبادتر و پیشرفته تر از زمان حال نمی باشیم؟
آیا براستی نمی شود این توان و این ظرفیت را برای کارهای بزرگ انجام داده و این چنین با کشانیده شدن صحبت ها به فضای عمومی سبب تکدر مردم خوب و شریف شهرهایمان را فراهم نیاوریم؟
برادران بزرگوار مسئول
امروز مازندران ما نیاز به برنامه و تصمیمات مناسب دارد که در آنها منطقه نگری شده باشد،امکانات بصورت مناسب و کارشناسی شده در جای جای آن توزیع گردد،طرح ها و برنامه ها متناسب با شرایط منطقه ایی آن برای سه زمان کوتاه،میان و بلند مدت اندیشیده شود،استفاده درست از توان نیروی انسانی آن انجام شود،چانه زنی مسئولین متحدوار در مورد پروژه های بزرگ و اشتغالزا و بدون نگاه تنها به یک یا دو شهر بلکه استان باشد و ..
البته نمی توان منکر زحمات و خدمات صادقانه مدیران شهری و استانی که در جهت تحقق برنامه ها از تمامی ظرفیت های درون و برون استانی استفاده می نمایند،شد.اما به طور صریح باید گفت این خدمات تا نقطه مطلوب و در خور مردم خوبمان فاصله ها داشته که باید برای آن فکری جدی و برنامه ای قوی داشت.
در پایان نیز مجددا" عرض می نمایم امروز مازندران عزیزمان به اتحاد بیش از پیش مسئولین خود نیاز دارد اتحادی که باید بسیار فراتر از وضع موجود بوده و توان آن صرف خدمت به مردم شریف آن گردد چرا که پیروزی به فرموده امام عزیزمان در وحدت و اتحاد خلاصه می شود.
علیرضا قلی زاده
